11-04-16 Από το Γυμνάσιο Νεάπολης Λακωνίας

Γιατί;

Απαγγελία ενός αδύναμου

Δεν σου χάρισα τη ζωή μου αλλά εσύ μου την πήρες… χωρίς καν να με ρωτήσεις. Οι μόνες μου επιλογές ήταν η δουλειά ή ο θάνατος που μου χάρισες… χωρίς να διστάσεις, να φοβηθεί ή να τρομάξεις γι΄ αυτά που πας να μου κάνεις ΕΜΕΝΑ ΤΟΥ ΑΔΥΝΑΜΟΥ.

Ανώνυμο

Περιμένω στην ουρά για ένα πιάτο φαγητό

Η σκηνή μου σκίστηκε απ΄ τον αέρα και τη βροχή

Το επιβλητικό συρματόπλεγμα εμποδίζει να κοιτάξω μπροστά

Πίσω μου η φρίκη του πολέμου

Η μόνη μου σωτηρία μια μικρή λέμβος

Οι δικοί μου έμειναν στη Συρία

Παλεύοντας με τα ορμητικά κύματα

Αφήνοντας τα όνειρά μου πίσω από το Αιγαίο

Είμαι εδώ

Αναζητώντας την ελευθερία

Αναζητώντας τη δική σου ανθρωπιά

Ελπίζοντας ότι ένα πρωί θ’ ανατείλει  η ειρήνη

Και το συρματόπλεγμα θα πέσει…

Ανώνυμο

Ρ Ο Μ Α

Α Ν Α Π Η Ρ Ο Σ

Τ Σ Ι Γ Γ Α Ν Ο Σ

Σ Υ Σ Σ Ι Τ Ι Ο

Ι Ν Δ Ι Α Ν Ο Ι

Σ Υ Ν Α Ν Θ Ρ Ω Π Ο Σ

Μ Α Υ Ρ Ο Σ

Ο Μ Ο Φ Υ Λ Ο Φ Ι Λ Ο Σ 

Σ Υ Μ Π Ο Ν Ο Ι Α ;

Γιώργος Κ. , Βαλάντης, Αντώνης Β. (  Γ1 )

ΑΚΡΟΣΤΟΙΧΙΔΕΣ

Ρέει σαν δηλητήριο

Άνθρωποι – υποφέρουν

Ταλαιπωρία

Σωσίβια – δίχως ανθρώπους

Ιόνιο και Αιγαίο στενάζουν

Σκηνές, κλειστά σύνορα

Μετανάστες πρόσφυγες

Όλοι αναζητούν φως

Σκοτάδι τους εμποδίζει

(Β. Δελακοβία, Θ. Δήμα/Γ1)

Χιλιάδες

Αδικημένοι

Θύματα

Η κακή τους τύχη;

Κακόμοιροι!

Ανήμποροι είναι.

Ναζιστές – καραδοκούν στα βάθη της Ιστορίας

Ισότητα

Σημαίνει

Ομήγυρη

Που

Αγαπά

Λαχταρά

Ίσους προς Ίσους

Ανθρώπους

(Π. Βρανάς, Σ. Λέκκα, Ευ. Κοντραφούρη/Β1)

Ρημαγμένος

Αδύναμος

Ταλαιπωρημένος

ΣΤΟΧΟΣ

Διαφορετικός;

Σκυμένος

Μονάχος!

Ολοκληρωτισμός:

Σημασία έχει μόνο ο θάνατος.

(Θ. Γιαννακόπουλος/Γ1)

Ρατσισμός! Παράλογες αντιλήψεις κάποιων ανθρώπων.

Ανώτεροι διατάζουν κατώτερους.

Ταλαιπωρούνται καθημερινά πολλά άτομα.

Σκέψεις και αντιλήψεις που δεν αρμόζουν σε ένα κοινωνικό ον.

Ισότητα, λέξη άγνωστη σε μερικούς.

Σκοπός και αίτια σχεδόν άγνωστα.

Μοιάζουν με θανατηφόρα όπλα οι πράξεις μερικών.

Ομόνοια και συνύπαρξη χρειάζονται.

Σε λίγο, δεν θα λεγόμαστε άνθρωποι…

(Βικτώρια Δελακοβία/Γ1)

ΠΟΙΗΣΗ

I am just a kid like you

with feelings, hobbies, dreams.

Why you treat me like a nobody?

Because of my religion? Because of my skin?

I want to play, to laugh, to be free

but you always push me, shout at me

and I’m afraid to fight this fear

I can’t talk to anyone about this,

nobody will believe me,

because I’m a stranger, because I’m me.

I want to end this “thing”

I want to be able to walk fearless,

to feel the joy, the happiness.

I don’t want to be alone anymore,

cause I can’t make it on my own.

I need a friend, someone to talk to

and won’t have problem if

I’m emigrant

or if I’m from Greece.

If I’m fat

or if I’m slim.

If I’m short

or if I’m tall.

If I’m a boy

or if I’m a girl.

I am a person like you(!)

and you too are a person like me.

So please stop doing bad things

to me.

(Μαρία-Ρόουζ Όξφορντ/Γ1)

   ''Γιατί Γεννήθηκα;'' Ποίημα σε μορφή Word