08-04-16 Από το Γυμνάσιο Ελαφονήσου
Αν…
Αν οι καρδιές των ανθρώπων δεν είχαν σύνορα με αγκαθωτά συρματοπλέγματα…
Αν οι άνθρωποι δε λάτρευαν το χρήμα σαν Θεό…
Αν η φτώχεια, η πείνα και η ανέχεια ήταν μόνο στα παραμύθια…
Αν η ποικιλία χρωμάτων προκαλούσε μόνο θετικά συναισθήματα…
Αν τα παιδιά όλου του κόσμου είχαν την ευκαιρία να ζούνε σαν παιδιά…
Αν όλοι μπορούσαν να αποφασίζουν μαζί για τη ζωή τους…
Αν τα πόδια των ανθρώπων δεν έσερναν αλυσίδες…
Αν έδιναν οι άνδρες μια ακόμα ευκαιρία στις γυναίκες να ξεδιπλώσουν τις ικανότητές τους…
Αν η ζυγαριά δεν έγερνε ποτέ προς τη μια ή την άλλη πλευρά…
Τότε ο κόσμος θα γινόταν μια γροθιά…
Τότε οι άνθρωποι θα χαμογελούσαν πλατιά…
Μια προσευχή
Θεέ μου…
δώσε κουράγιο και δύναμη σε κάθε φτωχό στη γη,
δώσ’ του ελπίδα και ευκαιρίες για ένα καλύτερο αύριο.
Θεέ μου…
Δώσε φώτιση σε όσους εκμεταλλεύονται παιδιά
και ραγίζουν την αθώα τους ψυχή,
να σταματήσουν αυτό το ανήθικο παιχνίδι.
Θεέ μου…
Στήριξε αυτούς που ξεριζώνονται από τον τόπο τους,
Όταν ξεσπά ο πόλεμος και χάνονται ζωές.
Θεέ μου…
χάρισε στα παιδιά με ειδικές ανάγκες χαρά κι αξιοπρέπεια,
που τόσο πολύ το έχουν ανάγκη.
Θεέ μου…
δείξε σε όλους τους ανθρώπους πώς να ζουν
με αγάπη, αλληλεγγύη και σεβασμό στο δικαίωμα στη διαφορά.
Από τους μαθητές της Α’ τάξης του Γυμνασίου Ελαφονήσου
Τότε η ζωή θα ήταν άξια να τη ζήσεις.
Από τους μαθητές της Γ’ τάξης του Γυμνασίου Ελαφονήσου με προσαρτημένη Α’ Λυκειακή τάξη.
Ο διάλογος της Αλήθειας
Σε σιχαίνομαι, το χρώμα σου με απωθεί. Δεν μπορώ να αντικρίζω άλλο αυτή την ασχήμια.
Είμαι απλώς διαφορετική, αλλά ίση με εσένα.
Εγώ είμαι ανώτερη, δεν μπορείς να με φτάσεις.
Σε φοβάμαι.
Έχω μάθει να πονάω τους άλλους για να μην πονάω εγώ.
Σε έμαθαν να τρέφεσαι από το μίσος.
Μου ύψωσαν τείχη για την αγάπη.
Κι όμως μπορείς…
Εγώ;
Εσύ, εγώ, εμείς, ΟΛΟΙ!
Από την Α΄ Λυκειακή τάξη.
